دلايل نقلي بر عصمت انبياء

1_ قرآن كريم، گروهي از انسانها را مخلَص [1] (خالص شده براي خدا) ناميده است كه حتي ابليس هم طمعي در گمراه كردن ايشان نداشته و ندارد و در آنجا كه سوگند ياد كرده كه همه فرزندان آدم عليه السلام را گمراه كند مخلَصين را استثناء كرده است. چنانكه در آيه 82 و 83 از سوره "ص" از قول وي مي فرمايد: " قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ - إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ ". و بي شك، طمع نداشتن ابليس در گمراهي ايشان بخاطر مصونيتي است كه از گمراهي و آلودگي دارند و گرنه دشمني وي شامل ايشان هم مي شود و در صورتي كه امكان مي داشت هرگز دست از گمراه كردن ايشان بر نمي داشت. بنابراين، عنوان "مخلَص" مساوي با "معصوم" خواهد بود. و هر چند دليلي بر اختصاص اين صفت به انبياء عليهم السلام نداريم ولي بدون ترديد، شامل ايشان مي شود،